Psalm (Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6 (R.: por. Ps 40 [39], 5a))
Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych, †
nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
W pierwszej zwrotce Psalmista ukazuje, że prawdziwe szczęście człowieka leży w przestrzeganiu Praw Bożych. Niekiedy możemy spotkać się z radami ludźmi nieuczciwych, które mogą wydawać się przyjemne, łatwe, dające pozorne szczęście. Musimy być bardzo uważni na takie rady, które naruszają przykazania, dystansować się od nich. Prawdziwe szczęście daje przestrzeganie przykazań Bożych. Niekiedy nie widzimy ich sensu, bo być może mamy w sobie fałszywy obraz Boga, który jest kapryśny. Traktujemy Go jako prawodawcę, myślimy że byłoby lepiej, jakby nie było pewnych przykazań. W związku z tym nie byłoby grzechu, ale takie myślenie jest iluzją. Każdy grzech ma swoje konsekwencje w życiu popełniającego ten czyn, jak również uderza w nasze relacje z Panem Bogiem, z drugim człowiekiem oraz w samą drugą osobę. Dlatego warto zobaczyć ich sens i zaufać Panu, że wszystkie przykazania dał nam po to, abyśmy byli naprawdę szczęśliwi, ponieważ nas kocha.
W kolejnej zwrotce ukazane jest drzewo zasadzone nad płynącą wodą. Tym drzewem jest każdy z nas, który czerpie ze Słowa Bożego, sakramentów, przykazań, osobistej relacji z Panem Bogiem. To wszystko czyni nas zdolnymi do robienia dobrych rzeczy w naszym życiu. Niekiedy na owoc naszej postawy, wierności musimy poczekać, ale Pan wie kiedy jest ten właściwy czas. Będąc głęboko zasadzonym w relację z Nim, nasze życie będzie jak liście, które nie więdną.
W ostatniej zwrotce, ukazana jest droga występnych i sprawiedliwych. Idąc drogą grzechu człowiek jest miotany raz w jedną, a raz w drugą stronę. Nie wie do czego dąży. Taka droga prowadzi donikąd. Natomiast droga sprawiedliwego jest całkowicie inna. Pan jest na niej razem z nami, zna nasze starania, zmagania, naszą wierność. Widzimy sens naszej postawy, której ostatecznym celem naszej drogi jest spotkanie z kochającym Bogiem.
Ufajmy Panu Bogu w naszym życiu, postępując drogą przykazań, abyśmy byli naprawdę szczęśliwi.
Paweł
